Hiljade ljudi na ulicama Sarajeva su mirnim demonstracijama tražili da se barikade maknu sa ulica. Ostao je zabilježen emotivan govor bosanskohercegovačkog glumca Josipa Pejakovića. On je građane pozivao na otpor nasilju:

„Građani Bosne i Hercegovine, izađimo na ulice, i rukama zaustavimo, zaustavimo ovo što nas u noći može dočekati i da se više nikada ne probudimo. Dođite pred Skupštinu! Ne bojte se! Svi na ulicu! Cijelo Sarajevo! Krenite rudari iz Breze, iz Zenice, krenite gladni...! Ne damo Bosne, ne damo!“, govorio je Pejaković pred televizijskim kamerama ispred zgrade državnog Parlamenta.

Hiljade ljudi okupljeni oko Pejakovića su skandirali: „Ne damo Bosnu.“

Dvije decenije kasnije Pejaković je rekao da se na njegov poziv odazvalo više od 200.000 ljudi.

„Ciljano sam ih zvao“, dodao je.     
Građani nisu uspjeli zastaviti rat. Pripadnici JNA i srpskih jedinica su pucali s krova hotela Holiday Inn na demonstrante. Na tadašnjem Vrbanja mostu ubili su Suadu Dilberović i Olgu Sučić. 

Od 5. aprila pa u narednih 1.425 dana opsade Sarajeva, na grad je u prosjeku dnevno padalo 329 granata. Polovinom 1993. godine, 22. jula, na Sarajevo je palo 3.777 granata.

Tokom četverogodišnje opsade Sarajeva ubijeno je više od 11.000 ljudi, među njima 1.600 djece, a 50.000 ljudi je lakše i teže ranjeno.

Najviše vojno i političko rukovodstvo bosanskih Srba, među kojima su i general Ratko Mladić i tadašnji predsjednik SDS-a Radovan Karadžić osuđeni su u prvostepenoj presudi pred Haškim sudom, između ostalog i za teroriziranje građana Sarajeva, piše Patria.

(NAP/Amila Alijagić)