“Kako je moguće da je u genocidnoj operaciji u julu 1995. godine učestvovalo na hiljade pripadnika vojske, policije, opštinskih službenika, stranih dobrovoljaca, a da je broj presuđenih za genocid, zločine protiv čovječnosti i zločine protiv civilnog stanovništva iz jula 1995. godine ispod 100 osoba – i to na svim sudovima, uključujući onaj u Hagu, pa i onaj u Beogradu. U srazmjeri između veličine zločina i broja žrtva genocida u Srebrenici jasno se upućuje da se u ovom slučaju bilježi najveći stepen nekažnjivosti počinitelja u odnosu na druge zločine počinjene u ratovima devedesetih na teritoriji bivše Jugoslavije”, pojašnjavaju iz Memorijalnog centra Srebrenica.

Memorijalni centar Srebrenica smatra da dok svi u međunarodnoj i domaćoj javnosti govore o potrebi donošenja Zakona o zabrani negiranja genocida, dosadašnja praksa upućuje da takav zakon neće imati ko da provede i sankcioniše negatore, čak i da isti bude donesen. Porodice ubijenih u srebreničkoj genocidnoj operaciji i dalje su izložene diskriminaciji i zlostavljanju od strane esktremističkih organizacija, lokalnih vlasti i Ministarstva unutrašnjih poslova entiteta RS, bez ikakve reakcije državnog tužilaštva.

“Tužilaštvo BiH nikada nije pokrenulo niti jednu istragu za krivično djelo javnog izazivanja ili raspirivanja nacionalne, rasne ili vjerske mržnje, razdora ili netrpeljivosti među konstitutivnim narodima i ostalima, protiv osoba koje javno i otvoreno negiraju genocid, te vrijeđaju žrtve i porodice žrtava genocida”, navodi se iz Memorijalnog centra Srebrenica.

Memorijalni centar Srebrenica poziva i ovim putem Tužilaštvo BiH da se konačno posveti poslu utvrđivanja odgovornosti za ratne zločine, otkrivanju lokacija masovnih grobnica i dokazivanju jasne veze političke i vojne hijerarhije režima entiteta RS sa logorima i grobnicama od Prijedora do Foče. Sa žaljenjem možemo konstatovati da je u proteklih nekoliko godina proces krivičnog gonjenja za genocid, zločine protiv čovječnosti i druga ozbiljna kršenja međunarodnog humanitarnog prava u praktičnom smislu prestao da postoji. Masovne ubice slobodno šetaju gradovima i selima u istočnoj Bosni, uključujući i one o kojima Tužilaštvo BiH ima ili može vrlo lako dobiti podatke od Rezidualnog mehanizma za međunarodne krivične sudove u Hagu.

“Porodice ubijenih u julu 1995. godine nikada nisu dobile odgovor o tome šta se učinilo sa slučajem Radovana Viškovića, premijera entiteta RS-a, za koje su istraživači i novinari iznijeli tvrdnje da je učestvovao u genocidu kroz logističku podršku asanaciji i kopanju masovnih grobnica. Hoće li konačno dobiti informaciju – da li je Tužilaštvo istražilo te navode i šta je otkriveno? Trenutna tišina samo upućuje na to da su predmeti poput ovog stavljeni u ladicu, bez epiloga – ni za počinitelje, ni za žrtve”, zaključuje Memorijalni centar Srebrenica.

(Ajdin Balićevac)