Japanski mediji danas su objavili vijest o smrti jugoslovenskog fudbalskog asa i trenera Ivice Osima, koji je preminuo u Gracu u 81. godini života.

Osim je u penziju otišao s mjesta selektora japanske fudbalske reprezentacije nakon što je doživio moždani udar u novembru 2007, pa vijest o njegovom odlasku prenosi svi domaći i regionalni mediji, a naročito sportski listovi, koji su mu posvetili čitave naslovne strane.


Oni o njemu govore s velikim pijetetom, kao o vrlo zaslužnoj osobi koja je promijenila japansku fudbalsku kulturu u smislu da je u sredini koja je cijenila napor, zalaganje i izgaranje na terenu unio svijest da je potrebno više razmišljanja, shvatanja situacije i mudrosti prilikom trčanja i igre uopšte.

Bivši trener Željezničara, Partizana i selektor fudbalske reprezentacije SFRJ prije dolaska na kormilo japanskog državnog tima u julu 2006, neposredno nakon okončanja Svjetskog prvenstva u Njemačkoj, tri godine uspješno je obavljao dužnost trenera prvoligaša Džef Junajteda s kojim je osvojio Liga kup 2005. godine.


Fudbalski i životni filozof

Ivica Osim je u Zemlji izlazećeg sunca važio ne samo za vrsnog fudbalskog trenera već i za jednu vrstu filozofa, zbog čega je bio veliki miljenik medija, jer je u vrijeme njegovog rada u Džef Junajtedu objavljena knjiga koja je govorila o njegovom profesionalnom i privatnom iskustvu iz doba raspada SFRJ i rata u Bosni i Hercegovini, te citirala njegove neobično duboke izjave kao poučne bisere mudrosti.


Japanske medije su privlačile narodne poslovice s jugoslovenskih prostora koje je Osim često koristio i intrigirala višeznačnost njegovih izjava u vezi fudbala i života uopšte, pa je i nakon njegovog povlačenja objavljeno nekoliko knjiga o njegovoj fudbalskoj filozofiji i životnoj mudrosti.

Japanske televizije i časopisi često su obrađivali i njegov odnos sa sadašnjim selektorom srpske fudbalske reprezentacije (tada zvijezdom japanskog fudbala) Draganom Stojkovićem Piksijem, naročito u svjetlu posljednjeg nastupa reprezentacije SFRJ na nekom velikom takmičenju (Svjetskom prvenstvu u Italiji 1990.), kada je Osim jugoslovenske igrače predvodio sa klupe kao selektor, a Dragan Stojković na terenu kao kapiten.

Kada je sam fudbal u pitanju, Osimu je pripao težak zadatak da podmladi japansku reprezentaciju, koja je u vrijeme kada je on stupio na dužnost selektora prolazila kroz smjenu generacija, izbori se sa lokalnom fudbalskom i medijskom kulturom koja je naglašavala obožavanje zvijezdi i vedeta, te nauči mlade igrače da budu polivalentni, odnosno, po potrebi spremni da obavljaju više uloga u timu.

Japance, koji su u to vreme bili skloni traženju uzora u inostranstvu, stalno je opominjao da ne pokušavaju da oponašaju druge, već da stvore sopstveni stil koji bi bio zasnovan na njihovim kvalitetima kao što su brzina, agilnost i veliki trud.

Osimov rad u japanskoj reprezentaciji, s kojom je osvojio za njih relativno skromno četvrto mjesto na kontinentalnom azijskom prvenstvu 2007, bio je prije svega usmjeren ka ostvarivanju dobrog rezultata na Mundijalu u Južnoj Africi 2010, ali ga je bolest spriječila da se ponovo pojavi na najvećoj svjetskoj fudbalskoj pozornici.

I nakon povlačenja, međutim, on je ostao uticajan u japanskom fudbalu, otvorivši put i djelujući kao pokrovitelj nekoliko trenera s bivših jugoslovenskih prostora.


(Patria/ Amer M.)