Među najnovijim primjerima je informacija u kojoj je RTRS prenio izjavu Nikole Špirića, predsjedavajućeg Doma naroda Parlamentarne skupštine BiH i visokog funkcionera SNSD-a.

Armija RBiH bila je jedina legitimna vojna sila

Špirić je govorio o navodnom uznemiravanju srpskih povratnika u selima kod Bosanskog Petrovca. On je naveo da je 14. septembra kroz ta sela prošla kolona automobila s ratnim zastavama Armije Republike Bosne i Hercegovine, koju je nazvao „takozvanom“.

RTRS je tu informaciju dodatno kompromitovao konstatacijom da je 'Bosanski Petrovac jedna od 13 zapadnokrajiških opština na koje su agresiju izvršili pripadnici HVO-a i Petog korpusa takozvane Armije BiH“'.

Prvo, i Špirića i RTRS treba podsjetiti da je Armija Republike Bosne i Hercegovine bila jedina legitimna i legalna vojna sila tokom agresije na našu zemlju. Armija RBiH je formirana odlukom Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine, međunarodno priznate države. Nije riječ o nikakvoj „takozvanoj“ vojsci.

Također, zaobišli su činjenicu da je 14. septembra obilježen Dan oslobođenja Bosanskog Petrovca od agresora. Ako su na tom događaju istaknute zastave Armije RBiH  iz perioda odbrane zemlje, one su simbol odbrane zemlje i ponosa, a nikako provokacije.

Drugo, tvrdnja RTRS-a da je Bosanski Petrovac bio meta agresije Petog korpusa ARBiH i HVO-a je netačna i sramna.

Dokazano ko je vršio agresiju i zločine

Zato treba podsjetiti da sudski utvrđene činjenice, uključujući presude Haškog tribunala, jasno dokazuju stvarne događaje. Na suđenju ratnim zločincima Radoslavu Brđaninu, Momčilu Krajišniku i Biljani Plavšić utvrđeno je da su paravojne srpske snage granatirale i zauzele Bosanski Petrovac početkom juna 1992. godine.

U presudi zločincu Momčilu Krajišniku između ostalog stoji:

'Vijeće zaključuje da su u ljeto 1992. godine u Bosanskom Petrovcu srpski civili ubili nekoliko desetina nenaoružanih muslimana, među kojima je bilo i žena i djece i staraca. U periodu od aprila do juna 1992.Krizni štab je otpustio sa posla velikog broja muslimana i uveo diskriminatorne mjere protiv njih. Džamije su hotimično oštećivane ili su dizane u vazduhu.

U općini Bosanski Petrovac brojni civili muslimanske i hrvatske nacionalnosti bili su zatočeni na skučenom prostoru u osam zatočeničkih centara, u kojima su ih često tukli. Iz te opštine otišla je najmanje dva organizovana konvoja Muslimana u septembru 1992. Ljudi koji su odlazili morali su svoju imovinu prepisati na srpsku opštinu Petrovac '- stoji između ostalog u presudi zločincu Krajišniku.

U presudi Radoslavu Brđaninu navedeno je da su srpske paravojne snage tukle bošnjačke civile, uništavale radnje i poslovne prostore te pljačkale imovinu. Ako bi Bošnjaci odbili predati novac, ubijan je član njihove porodice ili im je oteto dijete.

Historija se ne može obrisati lažima

Odjeljenje za ratne zločine Višeg suda u Beogradu 2020. godine osudilo je Milana Dragišića za ubistvo civila bošnjačke nacionalnosti u Bosanskom Petrovcu. Dragišić je, između ostalog, ubio svog komšiju Asima Kavaza automatskom puškom dok je nosio vojnu uniformu.

Ovo je samo dio monstruoznih zločina koji su dokumentirani i dokazani i pred Haškim tribunalom i sudovima u Beogradu, Banjoj Luci i Bihaću.

Bosanski Petrovac je oslobođen 14. septembra 1995. godine. RTRS danas lažnim navodima pokušava preokrenuti uloge i od oslobodioca stvoriti agresora.

Ovo širenje laži i prekrajanje historije, čak i 30 godina nakon završetka agresije, ne doprinosi ni miru ni stabilnosti, jer lažima se historija ne može izbrisati. Samo poštovanjem činjenica i presuda moguće je graditi mir, istinsku pravdu i stabilnost, te osigurati da buduće generacije uče iz istine, a ne iz laži, piše Raport.