Ona jeste neobičan, ali nije rijedak primjer, jer su hiljade građana koji su se penzionisali odlučile da i dalje privređuju.

– Najstarija korisnica sa statusom osiguranika rođena je 1928. godine na području Krajine i nalazi se u osiguranju u oblasti boračko-invalidske zaštite – rekli su za “Nezavisne novine” iz Fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO) Republike Srpske.

U RS-u su 2013. godine radila samo 33 penzionera. Sada ih je zaposleno više od 7.000.

– U posljednjih nekoliko godina povećan je broj korisnika prava na penziju koji su nakon ostvarivanja prava ponovo stekli status osiguranika. Tako je na dan 3. decembar 2024. godine u evidencijama Fonda sa statusom korisnik/osiguranik registrovano ukupno 7.637 lica – pojasnili su iz Fonda PIO RS.

Djelatnosti u kojima penzioneri najčešće rade su građevinarstvo, saobraćaj, prehrambena industrija, telekomunikacije, naučna djelatnost, rudarstvo i drugo, gdje se najčešće traže stručnjaci s odgovarajućom licencom.

Tu, međutim, spisak nije završen, već penzioneri rade i u oblastima zdravstva, te visokog obrazovanja. Ima slučajeva da su zaposleni i u komercijalnim poljoprivrednim gazdinstvima. Da rade nakon penzionisanja odlučili su i neki ljekari, advokati… I ima ih još.

– Najčešće su to lica sa specifičnim zanimanjima i odgovarajućim licencama, koji su kao takvi potrebni poslodavcima čija se djelatnost ne može odvijati a da nemaju zaposleno lice tog profila. To su elektroinženjeri, mašinski inženjeri, građevinski inženjeri, hemijsko-tehnološki inženjeri, inženjeri drvoprerade, ali i ljekari – vještaci pri sudovima, te stomatolozi i pravnici. Ima i lica sa srednjom stručnom spremom, npr. zaposlenih u različitim udruženjima, a takođe i NK radnika na poslovima obezbjeđenja ili čuvanja objekata i slično – pojasnili su iz Fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO) Republike Srpske za “Nezavisne novine”.

Risto Masleša, predsjednik Gradskog udruženja penzionera Trebinje, smatra da je to što hiljade penzionera rade posljedica dva faktora: poslodavcima nedostaje radnika, a penzionerima novca.

– Recimo, ovdje u Trebinju Industrija alata zove penzionere. Jednostavno, nemaju kvalifikovanih radnika. Ovi što su bili obučeni za to, na tim mašinama, otišli su u penziju, a mladi nisu zainteresovani, odoše, jer smo naslonjeni na Dubrovnik – rekao je Masleša.

Istovremeno, dodaje, i penzionerima sa malim penzijama dobro dođe kad dobiju platu.

– Imate ljude koji su relativno zdravi i mogu još da rade, pogotovo vojna lica ili lica iz unutrašnjih poslova, koji u penziju odu relativno mladi i puni su snage. Njih privatnik jedva dočeka – istakao je Masleša za “Nezavisne novine”.

Jovan Vasilić, predsjednik Udruženja potrošača “Zvono” Bijeljina, kaže da su brojni penzioneri prinuđeni da rade.

– Penzije su toliko male da se ne može sastaviti kraj s krajem. Ovdje mogu da prežive jedino oni koji imaju penzije izvana. Pogledajte samo koliko su prosječne i kolike su minimalne penzije, a kolike su cijene – ističe Vasilić za “Nezavisne novine”.

Prema ranijim informacijama koje smo dobili iz Fonda PIO, najveći broj penzionera koji su zasukali rukave bilježi se u većim i razvijenijim ekonomskim i administrativnim središtima, odnosno u Banjaluci, Bijeljini, Prijedoru, Doboju, Trebinju, te Istočnom Sarajevu, ali ih ima i u manjim opštinama.