Govoreći kao uvodničar o temi “Povratak zdravom razumu: Presuda ESLJP-a u slučaju Kovačević”, Hadžidedić je podsjetio da je taj princip u BiH postojao u periodu od završetka Drugog svjetskog rata do 1992. i tzv. Lisabonske konferencije, kada je on poništen i odstranjen pomoću inicijative za etno-religijskom podjelom države poznate pod imenom plan Carrington-Cutileiro, koju je tom prilikom nametnula upravo tadašnja Evropska zajednica.

“Nemojmo se zavaravati, nije sve što dolazi iz Evrope tako dobro, nama je došlo upravo ono što pripisujemo samima sebi kao klasičnu tekovinu primitivizma i autodestruktivnosti, međutim to je nešto što nam je nametnuto kao recept 1992.”, istakao je Hadžidedić.

Dodao je da je, djelujući posve suprotnom principu građanskog suvereniteta na kojem su zasnovani ustavi svih evropskih država, Evropska zajednica tada u Lisabonu uvela do tada nepoznat princip suvereniteta zasnovanog na etno-religijskoj homogenosti prema Caringtonu i Cutileiru, a što je kasnije prihvaćeno i u Dejtonskom sporazumu i njegovom aneksu 4 kojim je uspostavljen Ustav BiH.

“Kao krajnji paradoks kojim su nas počastili, jedini preostali trag suvereniteta, to jest kapaciteta da donosi definitivne odluke unutar vlastite teritorije zadržan je u vidu institucije visokog predstavnika, koja sama po sebi kao institucija praktično kolonijalnog upravljanja nad državom predstavlja direktnu negaciju njenog suvereniteta i negaciju samog principa suvereniteta”, poručio je Hadžidedić.

Naglasio je da Bosna i Hercegovina da bi opstala mora usvojiti novi ustav koji će, kao i svi drugi republikanski ustavi, polaziti od suvereniteta koji pripada građanima, čija zajednička volja se kao jedinstvena realizira kroz institucije u formi državnog suvereniteta koji je apriorno nedjeljiv, neprenosiv i neupitan, prenosi N1.

(Elmedina H.)